Yol
Güncelleme tarihi: 3 May 2020
İçimde kopanı yazayım derken her zaman olduğu gibi şarkılara sığındım. Zülfü Livaneli ilham oldu bu upuzun gecede. “Dünyayı güzellik kurtaracak. Bir insanı sevmekle başlayacak her şey.” Ufak bir değişiklikle “kendimi sevmekle” başladı her şey.
Kendimi hayatımın merkezine koydum ve Ben’i eksiklerimle, fazlalarımla koşulsuz sevdim. İşimde, tüm ilişkilerimde, kısacası hayatımın her alanında zevk’e odaklandım. Tutkularımı yazdım defterime ve özgüvenle yürüdüm yolumda. Kimi zaman düştüm, kanayan yaralarımı sevgiyle, şefkatle sardım. Kimi zaman uçtum yıldızlara, başarının coşkusuyla bir martı kadar özgür; ancak İkarus gibi insan olduğumu unutup, kanatlarımı kaybetmeden.
Kendim de dahil herkese dürüst davranmayı seçtim. Seçimlerimin sorumluğunu üstüme aldım ama onların herkesin seçimi olmadığını kabul ederek.
Yolcuyu değil, yolu düşünerek devam ettim Halil Cibran gibi özcesaretimle.
“… Çünkü doğru yol, özakıl sahiplerinin yoludur. Göğsüne yüreğinden başka muska takma. Akıl kılavuzun, iman sermayen, amel azığın, sevgi yakıtın, ahlak karakterin, edep aksesuarın, merhamet sıfatın, şeref ve izzet adın olsun.”
“… Vahim olan yolcunun, yolsuz olmasıdır; yolsuz, hedefsiz, amaçsız, şaşkın, hercai ve seyyal.”
Bazen herkesle, bazen de herkese rağmen devam ettim Yol’a. Belki de tek başıma, yüreğimde özsaygımla.
BETÜL VAROL